Bez pamięci - Lisa Jackosn

 

Bez pamięci - Lisa Jackosn

Wydawnictwo: Amber
Rok wydania: 2001
Ilość storn: 350

Poszłam za ciosem i sięgnęłam po kolejna książkę autorstwa Lisy Jackson, tym razem o jeszcze bardziej niepozornej okładce – choć uważam, że raczej bardziej odstraszającej niż zachęcającej potencjalnego czytelnika (przyznaję się w tym miejscu, że jestem w stu procentach podatna na wszystkie marketingowe chwyty i najczęściej wybieram książki o ładnych okładkach :). W każdym razie książki pani Jackson zasługują według mnie na dużo ładniejszą oprawę graficzną niż ta, którą im zapewnia wydawnictwo Amber. 

Co do treści jednak „Bez pamięci” jak można bez trudu się domyślić jest jedną z tych książek w których pojawia się motyw amnezji. Jak w większości takich przypadków cierpiąca na tę przypadłość główna bohaterka próbuje odkryć własną tożsamość, a także wszystko to co się na ową tożsamość składa czyli miedzy innymi swoją przeszłość. I podobnie jak w większości tego typu książek, także i tu musi ona przede wszystkim polegać na tym co powiedzą jej „najbliżsi”, a ta wersja wydaje się niepokojąco niespójna z jej własnymi odczuciami i intuicjami. Zacznę jednak od początku.

 Marla budzi się ze śpiączki w którą wpadła na skutek samochodowej kraksy. Z rozmów jakie słyszy zanim jeszcze otworzy oczy dowiaduje się z przerażeniem, że jest żoną która nie pamięta swojego męża, a także matką, która nie pamięta swoich dzieci. Do rodziny należy także energiczna teściowa Eugenia i czarna owca w postaci zbuntowanego szwagra Nicka. Szybko orientuje się także, że jej maż Alex jest właścicielem wielkiej korporacji a jej życie od zawsze opływało w luksusy i zbytki. Nie jest to jednak takie życie o jakim każda kobieta marzy. Nie dość, że dowiaduje się, że zbuntowany Nick był kiedyś jej kochankiem, to jeszcze nikt nie potrafi powiedzieć dokąd właściwie jechała w dniu w którym wydarzył się wypadek ani kim była jej towarzyszka, która wtedy straciła życie. 

Fabuła nie należy do bardzo oryginalnych to fakt, ale sposób pisania pani Jackson, lekkość z jaką wciąga nas w opowiadaną historię rekompensuje jej braki. Nawet to, że niemal od początku wiemy kto stoi za „wypadkiem” nie przeszkadza w czerpaniu przyjemności z przewracania kolejnych stron. Mówiąc szczerze nie jest to według mnie najlepsza książka tej autorki, ale jako proste, relaksujące czytadło świetnie się sprawdza. 

Moje główne zastrzeżenia dotyczą zwłaszcza wątku romansowego, żywcem wyjętego z pierwszego lepszego harlequina (nie żebym coś miała przeciw romansom, ale nastawiałam się na coś innego). On jest więc zbuntowanym, silnym i szorstkim mężczyzną, który poprzysiągł sobie, że już nigdy jej nie zaufa, ona zaś piękną i seksowną kobietą, którą musi strzec. Schemat ten tylko nieznacznie urozmaica skomplikowana przeszłość obojga, ale to właściwie chyba też typowe dla romansów. 

Nie jest to wybitna, ambitny, ani rewelacyjna książka, co najwyżej zwyczajnie dobra. Polecam więc tym, którzy mają chwilę wolnego czasu.

Moja ocena:

5/10