Wezwanie - Kelley Armstrong

Wezwanie - Kelley Armstrong

Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Rok wydania: 2010
Ilość stron: 356

Jakiś czas temu przeczytałam pierwszą książkę autorstwa pani Armstrong  -„Ugryziona”, zaraz potem sięgnęłam po kontynuację – „Uwięziona”, która już jednak nie przypadła mi do gustu tak jak się spodziewałam. I choć moje zastrzeżenia dotyczyły głównie pewnych wątków fabularnych to pozostałam pod sporym wrażeniem klimatu jaki udało się stworzyć autorce w obu książkach. „Wezwana” rozpoczynająca trylogię „Najmroczniejsze moce” jest utrzymana w takim samym klimacie i choć pomysł  na świat pełen czarodziejów, półdemonów, wilkołaków  i innych paranormalnych istot ukrywających się pośród „zwyczajnych” ludzi, nie jest niczym nowym, to wciąż stwarza ogromne możliwości dla wyobraźni.

Chloe jest dość samotną piętnastolatką wychowywaną przez wiecznie zapracowanego ojca przy współudziale nieco nadopiekuńczej ciotki. Jej wielką pasją są filmy dlatego uczy się w prestiżowej szkole artystycznej i chce w przyszłości zostać reżyserem. Wprawne oko sprawia, że potrafi spojrzeć na  wydarzenia jak na filmowe sceny, co pozwala jej zachować dystans także do własnego życia, a będzie jej to bardzo potrzebne. Jej zwyczajna codzienność raz na zawsze się kończy, gdy w szkole wpada w histerię na widok postaci, której nikt więcej nie widzi.

Ze zdiagnozowaną schizofrenią Chloe trafia prosto do małego ośrodka dla młodzieży z podobnymi problemami jak ona. Postanawia brać czynny udział w terapii by jak najszybciej wrócić do domu, grzecznie łyka tabletki i mówi to, co mówić powinna, ale wciąż nie przestaje mieć wrażenia, że nie wszystko jest tak jak być powinno. Zniknięcie jej współlokatorki Liz, a także spotkania z Simonem i Derekiem – którzy także są pacjentami ośrodka utwierdza ją w tym przekonaniu. Co bowiem jeśli to ona ma rację i jej wizje nie są tylko halucynacjami? Jeśli naprawdę widzi duchy? A może zwodzi ją jej własny, szalony umysł? Gdy nic, nie okazuje się takie jakie być powinno, Chloe i jej przyjaciołom nie pozostaje nic innego jak ucieczka.

Tę książkę świetnie się czyta. Choć temat jest znany, to nic tutaj nie jest ani typowe ani schematyczne. Przede wszystkim nekromancja jest dla mnie zupełnie nowym tematem (w porównaniu na przykład do wampirów czy wilkołaków). Spore wrażenie zrobiła na mnie ta bardziej mroczna część tej historii – duchy, zwłoki i śmierć. Nie ma tu, tak typowej w książkach dla młodzieży cukierkowości.

Duże brawa dla pani Armstrong za wykreowanie grupy bardzo ciekawych postaci, o odrębnych silnych, osobowościach, a przede wszystkim za główną bohaterkę Chloe, która udowadnia, że nie każda, nawet zakochana, nastolatka musi od razu stać się kompletną idiotką.

Choć to książka dla młodzieży, to bardzo mi się podobała – w ramach lekkiej lektury pomiędzy „cięższymi” pozycjami spisuje się naprawdę świetne. Ostrzegam jednak, że przed czytaniem najlepiej zaopatrzyć się już w drugi tom, bo historia urywa się co może nieco irytować, gdy nie ma się pod ręką kontynuacji :)

Moja ocena:
7/10

Książka przeczytana w ramach wyzwań: serie na starcie,